Denge

− Tatil nasıldı?

− Güzel, tam olması gerektiği gibi. İnsanlar bana benim onlara duyduğum saygıyı gösterdiler. Zaten insanın istediği de bu, sana nasıl davranılmasını istiyorsan sen de öyle davran...

− Biraz beklenti gibi geldi kulağa, ne bileyim...

− Hayır neresi beklenti, ben mesela bir sürü iş yaptım ve sen benim yaptıklarımı görmediğin gibi bir de beni yerdin. Bozuldum.

− Tam da onu söyleyecektim, dün de bunu söyledin, evet bazı şeyler bana uygun, bazıları değil, gerisini de bilmiyorum, olanlardan bana uygunları beğendiğimi, bana uygun olmayanları beğenmediğimi söylemişimdir, ama seni üzmek amaçlı değil sadece tespit.

− Olabilir, ötekileri de öğrensen de bir onaylasan.

− Ya Elif bu beklenti, hem de kendi ihtiyaçların doğrultusunda bir beklenti.

− Hayır bu sadece olanı düzgün görmeni istemek.

Ben ısrarcı olmaya başlamıştım, aynen Elif’in beklentileri gibi; o benden onu izleyip, yaptıklarını görüp takdir etmemi istediği gibi, ben de onun bunların beklenti olduğunu kabul etmesini istiyordum. Bir an sustum. Allah’tan bu farkındalığa evrenden cevap geldi ve misafirleri geldi de odadan çıktım. Bilmiyorum ben de nasıl davranılacağını, bu hayat, bana bugüne kadar bu kadar irdelemeyi ve farkındalığı öğretmemişti.

Buna denge adı veriliyor, bazıları buna ayna da diyor ya da yansıma ya da bir olmaya giden yol. Bence bu bütün olmaya giden yol; bir değiliz, hepimiz farklı görevler, farklı yapılar, farklı anlayışlarla buraya geliyoruz, aynı aileden olsak da kalıplarımız, davranışlarımız, algılarımızdan dolayı düşüncelerimizle farklıyız. Ama her birimiz bir bütünün dengede kalmasını sağlayan yapı taşlarıyız.

Denge; arzular, bağımlılıklar, istekler, korkular, beklentiler gibi her türlü uç tarafından bozulur; görmeyi, farkındalığı zedeler. Ancak her iki uçta deneyim kazanmak lazım ki doğru bir ilerleme kaydedilebilsin. Bu yüzden, öfkeyle, keyifle, gülerek, üzülerek, hayatın her anını deneyimlemek lazım. Her yaşananı deneyimlerken, onu içimizdeki gibi dışımıza yansıtmak, yansıttıkça bir bütün olmak. Yansıttıkça içimize olduğumuz kadar dışımıza da dürüst olmak.

Her tepkinin kesinlikle bir nedeni vardır, onu izle, fark et ve hangi duyguyu hissettirdiğinin farkına var. Ta ki davranışların ve sözlerin nefesin kadar ritmik ve dengeli bir hale gelinceye kadar sakınmadan, usanmadan dene.

Nasıl bedenin alışkanlıkları asanalarla değişiyorsa, nefes ritmik hale gelip asanayı yönlendiriyorsa, hareketin içinde dengeyi bulup nefes, zihin ve beden bir oluyorsa…  

Aynı dengeyi söz ve hareketlerinde de deneyimle.