Dua

“Lokah samastah sukhino bhavantu: Dünyadaki ve evrendeki tüm canlılar mutlu ve özgür olsun, benim sözlerim, hareketlerim ve düşüncelerim de bir şekilde bu mutluluğa ve özgürlüğe katkıda bulunsun. Shantih, Amen, Amin.”

İşte bu dua, benim ilk dersim ve her günün sözü oldu. Bu dua ile kendime yolculuğuma başka bir ülkede, hiç tanımadığım insanların arasında yeniden başladım. Hoca olmanın, öğrenci olmanın, canlı olmanın bir sonu, sınırı olmadığını hatırlattı bana bu dua her gün.

Sevdiğim, sevmediğim, beğendiğim, rahatsız edici taraflarımı tanımaya başladım ve özüm olana doğru attığım bu adımda kesinlikle ne ile karşılaşacağımı bilemedim. Buldum mu? Bulduklarım kalacak mı? Değişecek mi? Bu soruların cevabı da yok. Zamanın en küçük biriminde, her an değişen bir evrende kalıcı olmanın, kalıcılığın içinde geçiciliği tatmanın sırrına ulaşmaya çalışacağımız bir yolculukmuş yoga.

İfade etmek istediklerinizi dile getirebildiğiniz, dile getirebildiklerinizi uygulayabildiğiniz, bütünlüğün damarlarınızda aktığı anları hissettiğiniz bir gün olsun. Namaste.